31. sezon finalı ilə ağzımıza-ağzımıza vuran serial. mən hələ belə dəhşət sezon finalı görməmişdim. istər musiqi, istər xarakterlərin daxili aləmlərinin açılması, istər klişedən uzaq və gerçəkliyə yaxın olmağı adamı ayaqüstə qalxıb alqışlamağa məcbur edən detallardandır.

--spoiler--

seriyanın ilk dəqiqələrində bezzeridesin və velcoronun bir-birlərinə danışdıqları keçmişləri, travmaları elə qabaqda sizi nələrin gözlədiyinə işarə edir. bezzeridesin "mənə dediyi "gözəlsən" sözləri məni qürurlandırmışdı" sözləri məni çox sarsıtdı, qadınların hətta uşaqkən belə gözəlliyə verdiyi önəmi vurğuladı. frank semyonun ölüm səhnəsi, keçmişi gözündən gəlib keçməsi, o səhra və kimsəsizlikdə ölmək, təsadüf və ironik ölüm insanı yerdən-yerə vuran cinsdən idi. velcoronun qaçışı və başına gələnlər koen qardaşlarının "qocalara yer yoxdu" filminə salam göndərdi.
istər frank, istər velcoro öz ayaqda durmaq cəhdlərinə baxmayaraq, yenə də özlərinə məğlub olurlar, zəiflikləri ucbatından itirirlər. testin nəticəsində həqiqətən oğlu olduğunu bilməyimiz, göndərdiyi emailin getməməsi sənə pis təsir edə bilər, amma gerçəklik bundan daha betər mövzularla dolub-daşdığından, gerçəkliyə bu qədər yaxın olduğundan dəhşət zövq aldım.

serialın qadınları isə övladları və tənhalıqları ilə baş-başa qalırlar. bezzeridesin velcorodan uşağı olması, frankın həyat yoldaşı ilə venezuelada belə qaçmağa məcbur olmaları insanı düşündürür.

--spoiler--

həyat davam edir